Approach phase

Approach phase

ความน่าตื่นเต้นของการบินอยู่ตรงที่การนำเครื่องบินลดระดับและความเร็วพร้อมกับบินเข้าหารันเวย์เพื่อลงจอดครับ การตรวจสอบว่านักบินจะสามารถทำการบินได้อย่างปลอดภัยนั้น วัดกันตรงเฟสการบินนี้ค่อนข้างมาก เครื่องบินที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าและเคลื่อนที่ตลอดเวลาด้วยความเร็วสูงนั้น ไม่สามารถจอดนิ่งๆบนฟ้าได้ ความที่เป็นไดนามิคตลอดเวลาเลยทำให้ต้องคิดและเฝ้าระวังตลอด รวมไปถึงการแก้ไขสถานการณ์ให้ทันท่วงที

Approach phase จะเริ่มตั้งแต่เครื่องบินเข้าสู่ Terminal area หรือเขตทำการบินเพื่อร่อนลงจอดหรือวิ่งขึ้น โดยเริ่มตั้งแต่บินเข้าสู่เส้นทางบินที่เรียกว่า STAR (Standard Terminal Arrival Route ) ซึ่งก็คือเส้นทางบินที่ระบุไว้ใน Approach chart ให้บินตามเพื่อเข้าสู่กระบวนการลงจอดในขั้นสุดท้าย

STAR ที่ว่านี้ เอทีซีจะสั่งให้บินตามตลอด หรืออาจจะไม่ให้บินเข้า STAR แต่จะ Radar vectored เครื่องบินโดยบอก Heading ให้นักบินบินตาม วัตถุประสงค์ก็เพื่อจัดระยะห่างในแนวตั้งและแนวนอนระหว่างเครื่องบินที่บินอยู่ใน Terminal area และนำเครื่องบินเข้าสู่ Final ซึ่งก็คือเส้นสมมติที่ลากจากรันเวย์ลงจอดขึ้นมาในมุมร่อนที่พอเหมาะต่อการลงจอด ก็คือมุมประมาณ 3 องศาที่วัดจากพื้นด้านล่าง โดยมุมดังกล่าวจะสอดคล้องกับระบบไฟบอกแนวร่อน PAPI/VASI หรือ มุมจากสัญญาณ Glideslope ที่เป็นสัญญาณส่งขึ้นมาจากระบบ Instrument Landing System (ILS) ซึ่งติดตั้งที่สนามและมีตัวรับสัญญาณบนเครื่องบิน

ใน STAR จะกำหนดความเร็ว ระยะสูงที่นักบินจะต้องบินผ่านในแต่ละ waypoint ซึ่งจะต้องทำให้ได้ตามนั้น ยกตัวอย่างเช่น waypoint ที่ชื่อว่า ANNEX ถ้ากำหนดไว้ว่า 250/5000A นั่นหมายความว่า นักบินจะต้องบินผ่านจุด ANNEX นี้ด้วยความเร็ว 250 Nautical miles/hour ด้วยความสูง 5000 ฟุตหรือมากกว่า ( A มาจากคำว่า Above) นักบินจะต้องบินให้ได้ตามที่กำหนด หากไม่ทำตามจะเกิดอันตรายเนื่องจากระยะปลอดภัยระหว่างเครื่องบินลำอื่นจะลดลง ยกเว้นเสียแต่ว่าเอทีซีจะบอกว่าไม่ต้องทำตามความเร็วและระยะสูงที่กำหนด เอทีซีก็จะบอกว่า "Cancel speed and altitude restriction at ANNEX "

เมื่อบินมาจนถึง Final ของรันเวย์ที่ทำการลงจอด นักบินก็จะบินลงไปหารันเวย์ด้วยมุมร่อนที่กำหนด พร้อมกับกาง Flap configuration และ Landing gear เพื่อลดความเร็วลงมาให้สามารถลงจอดและหยุดบนรันเวย์ได้อย่างปลอดภัยครับ